Kiedy w 1964 roku Fung Chun (馮朝振) wyjechał do Hong Kong'u zatrudnił się jako tragarz w porcie, a następnie zajął się handlem. Pracował na targu gdzie sprzedawał węże do restauracji i ta okoliczność przysporzyła mu przydomku Se Lau Tsan, który można przetłumaczyć jako „Człowiek Wąż” albo „Człowiek rozmawiający z wężami” (蛇佬振). W kamienicy na terenie Yau Ma Tei (油麻地) nauczał systemu Gulao Pin Sun Wing Chun (古勞偏身詠春拳), który jako „sztuka walki w bocznym ustawieniu” został opracowany przez Wielkiego Mistrza Leung Jan'a (梁贊). Treningi prowadził wieczorami. Przyjaźnił się z Yip Man'em (葉問), który w tym czasie nauczał swojej metody Ving Tsun w Mong Kok (旺角). W wolnych chwilach spotykali się w herbaciarni Yun Lai (旺角雲來茶樓) opodal szkoły Yip Man'a.
W Chinach takie słowa, jak „Lian” (臉) i „Mianzi” (面子) odnoszą się do pojęcia „twarzy” postrzeganej jako oznaka honoru i godności w danej grupie lub społeczeństwie. Kiedy Chińczycy obserwują kogoś nieznajomego, to z zamiarem aby ustalić czy inni okazują mu szacunek i jak się do niego odnoszą w stosunkach międzyludzkich. Definicja „twarzy” nawiązuje do reputacji, którą przedstawia przysłowie „mężczyźni nie mogą żyć bez twarzy, tak jak drzewa nie mogą żyć bez kory”. Dawanie komuś „twarzy”, to chwalenie przy innych, obdarowywanie drogimi albo bardzo ważnymi w określonym kontekście prezentami, itp. Krytykowanie kogoś i umniejszanie mu może prowadzić do utraty przez tą osobę „twarzy”. Tradycja Lian i Mianzi występuje w kulturze Azji od ponad 4000 lat. Foto: miapowterr (坤张, 潍坊, 中国).
W dniu 25 marca 2025 roku (to jest 29 lutego według chińskiego kalendarza lunarnego) zmarł w swoim domu w Foshan Sifu Kwok Wai Jarm (郭伟湛), prezes Foshan Wing Chun Boxing Association. Syn i uczeń Wing Chun (Ving Tsun) mistrza Kwok Fu, który należał do pierwszego pokolenia uczniów GM Yip Man'a z okresu wojennego Foshan, zanim ten wyemigrował do Hong Kong'u. Miał 72 lata. Ceremonia pożegnania i pogrzeb odbyły się w niedzielę 30 marca (w drugi dzień trzeciego miesiąca księżycowego). Miejsce pochówku zostało wybrane w Wenlin Li, wiosce Xiabei, Pingzhou w dystrykcie Nam Hoi. W 2003 roku dwóch polskich praktyków Wing Chun Leszek Starybrat z Poznania i Józef Szargut z Kędzierzyna-Koźla wizytowało szkołę mistrza Kwok'a. Foto: Józef Szargut
W związku z grą kolonizacyjną mocarstw Zachodu wobec krajów Azji, 27 maja 1898 roku wojska francuskie zajęły Guangzhou Wan (廣州灣). Celem było wzmocnienie polityczne Francji, która rok później wymusiła na rządzie Qing dzierżawę tego rejonu na 99 lat. Francuzi nie mieli jednak zamiaru angażować środków i wzmacniać koncesji ekonomicznie. Nie rozwinęli przemysłu. Handel ograniczyli do wymiany towarowej z biznesem Hong Kong'u. W latach 1943-1945 obszar przeszedł pod okupację japońską, która upadła z końcem Wojny na Pacyfiku. Z powodu konfliktu zbrojnego pomiędzy partią narodową a komunistyczną, 28 lutego 1946 roku doszło do ugody. Republika Chińska wycofała armię z Północnego Wietnamu, w zamian Francuzi opuścili Guangzhou Wan. Foto: tee2tee
W samych tylko Chinach występuje kilkaset odmian lotosu, a ich nasiona są długowieczne. Potwierdza to przypadek japoński, gdzie odkryte nasiona zakwitły po 2000 lat i wypuściły pąki. Lotos to delikatny i subtelny symbol odrodzenia, czystości serca i umysłu. Mimo osadzenia w błocie i mule, jego liście oraz kwiaty są nieskazitelne. Samooczyszczają się. Każdego wieczoru lotos zamyka płatki i chowa je pod wodą, aby wynurzyć o wschodzie słońca. W buddyzmie idealizuje duchową drogę przemiany człowieka od mroku niewiedzy do światła oświecenia. Występuje tam jako atrybut jasności ciała, mowy i umysłu. Pośród innych kwiatów lotosu, czerwony jest bardzo silną emanacją poświęcenia, miłości oraz współczucia wobec wszystkich istot żyjących i odczuwających. Foto: Miss Orphelia
