Seiken (正拳), to określenie wobec dwóch pierwszych kostek zaciśniętej pięści, używanych w karate i innych japońskich oraz okinawańskich sztukach i sportach walki, do zadawania pchnięć i ciosów tsuki (突き). Jest to miejsce gdzie "paliczki bliższe" (phalanx proximalis) łączą się z dłonią i obejmują powierzchnię uderzeniową stawów palca wskazującego oraz środkowego. Komenda wydana w sali dojo (道場), podczas ćwiczeń karate (空手), która zawiera zwrot seiken, może być wezwaniem do przyjęcia podporu przodem i wykonywania "pompek" na dwóch pierwszych kostkach obu pięści. Regularne pompki na tzw. "kościach", jak i zadawanie nimi ciosów w twarde przedmioty będzie powodowało zgrubienie warstwy rogowej naskórka i narastanie modzeli (tyloma, callus). Foto: Public Domain Pictures
120 lat temu, w listopadzie 1905 roku reżyser Ren Jang Feng (任景豐) nakręcił pierwszy w Chinach film, pod tytułem "Ding Jun Shan" (定军山). Było to nieme nagranie sceny Opery Pekińskiej, przedstawiające epizod z bitwy o górę Jun w 219 roku n.e. Rolę generała Huang Zhong'a (黄忠) z okresu Trzech Królestw odegrał aktor Tan Xin Pei (谭鑫培). Stworzenie tego krótkometrażowego dzieła odbyło się z udziałem operatora Liu Zhong Lun'a (劉仲伦) i studia Fengtai Photography (豐泰照相館), które działało w Pekinie od 1892 roku. Cesarzowa wdowa Cixi uwielbiała śpiew Tan Xin Pei'a (na zdjęciu obok) do tego stopnia, że za każdym razem gdy występował nagradzała go dużą sumą pieniędzy. W dowód wysokiego uznania osobiście podarowała mu żółtą, cesarską kurtkę Huang Ma Gua (黄马褂).
Na zdjęciu z 1880 roku rozpościera się piękny widok na górę Fuji (富士山) znajdującą się na wyspie Honsiu, która jest czynnym stratowulkanem i jednocześnie najwyższym szczytem Japonii. Sięga 3776 metrów n.p.m. Ostatnia erupcja miała miejsce dawno temu, w 1707 roku. "Fuji No Yama" (富士の山), jak mawiają sami Japończycy, to ich narodowy symbol i święte miejsce, służące inspiracji wielu pokoleń artystów. W 2013 roku została wpisana na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Na mapach chińskich nazwa jest zapisywana identycznie, jednak wymawia się ją jako Fushi Shan. Oznacza to coś więcej, „długowieczność”, a nawet „nieśmiertelność”. Góra jest położona na potrójnym węźle, gdzie stykają się trzy płyty tektoniczne: amurska, ochocka i filipińska.
"Trzej Bohaterowie Wing Chun" (詠春三雄拳) pochodzący z miasta Foshan, zwani po kantońsku Wing Chun Saam Hung Kuen, to: Yuen Kai Shan (阮奇山), Yiu Choi (姚才) i Yip Kai Man (葉繼問). W 1949 roku Yip Man wyemigrował z Foshan do Makau i krótko potem do Hong Kong'u. Tam zamieszkał na stałe i na przełomie 1966/1967 roku ustanowił nową anglojęzyczną pisownię dla swojej linii przekazu oraz propagowanej przez siebie metody walki, jako Ving Tsun. Nazwa ta znalazła się potem w tytule stowarzyszenia Ving Tsun Athletic Association (香港詠春拳體育會), które zostało zarejestrowane w Hong Kong'u w dniu 24 sierpnia 1967 roku. Jego kantońska wymowa brzmi "Ving Tsun Tai Juk Wui". W 1999 roku "VTAA" zorganizowało pierwszy światowy zjazd sympatyków tej sztuki walki.
Dryfowanie na belce bambusa "Du Chu Piao" (独竹漂) lub przeprawa przez rzekę na trzcinie "Yi Wei Du Jiang" (一苇渡江), albo wiosłowanie na bambusowej łodydze "Hua Zhu Gan" (划竹竿) ma w Chinach długą kulturę. Występuje w prowincjach Junnan i Guizhou. Transport ludzi jest tam utrudniony przez wysokie góry i zapadłe doliny. Bujne lasy obdarzyły jednak mieszkańców tym środkiem podróży, co umożliwia dotarcie na oddalone targowiska. W 1935 roku Mao Tse Tung zatopił łodzie Kuomintangu i wykorzystał belki do przeprawy w celu uniknięcia pościgu za Armią Czerwoną "Hung Jun" (红军). Miało to istotny wpływ na późniejszy sukces Długiego Marszu "Chang Zheng" (长征). Dlatego armia chińska także dziś wystawia żołnierzy do konkurencji pływania na belkach bambusa. Foto: Greg Montani
