„Armia zielonej flagi” Luk Jing (綠營), to formacja wojskowo-żandarmeryjna działająca za rządów dynastii Qing (1644-1912). Składała się z Chińczyków narodowości Han, o których mówi się, że byli zdrajcami lub potomkami zdrajców dynastii Ming, którzy w 1644 roku przeszli na stronę Mandżurów i zwrócili się przeciwko własnemu narodowi. Jej nazwa wywodzi się od zielonego koloru sztandaru Luk Kei (綠旗). Stanowiska służbowe w poszczególnych jednostkach były dziedziczone po przodkach. Gdy zmarł ojciec jego miejsce zajmował syn. Większość obsady stanowili piechurzy, kawalerzyści i marynarze. Na uzbrojenie składała się broń biała i palna, szable, miecze, włócznie, łuki i strzały, a po modernizacji rewolwery, muszkiety, blunderbusy, karabiny i armaty.
Janusz Świerczyński, karierę w Telewizji Polskiej rozpoczął od działu sportowego. Pracował też w redakcji tygodnika „Sportowiec”, gdzie przed wybuchem stanu wojennego przewodniczył „Solidarności”. W latach 1984–1989 był prezenterem „Dziennika Telewizyjnego” TVP1. Redagował wydania główne, które poprzedzał utwór muzyczny Wojciecha Kilara. Widzowie uwielbiali go za osobowość i profesjonalizm. Z historii mediów wynika, że 17 listopada 1989 roku poprowadził ostatnią emisję, po czym został zwolniony przez nową władzę, z pobudek politycznych. Fakt ten, nawet jego przeciwnik Jerzy Urban nazwał skandalem. Jest autorem książki „Karate” z 1983 roku, gdzie część V "Karate dla początkujących" napisali instruktorzy Leszek Drewniak i Jacek Grochowski. Foto: KAW
Chiński bambusowy flet „Dek Tsi” (笛子), to tradycyjny instrument muzyczny. Jest fletem poziomym, podczas gdy „Siu” (萧) jest fletem pionowym. Wizualnie mogą być do siebie podobne. Niektóre szkoły kungfu wykorzystują je do treningu form stylowych. Sekwencje tego rodzaju znajdziemy w Tai Chi, oraz południowych systemach, takich jak Choy Lee Fut, Hung Gar, Pak Mei i w stylu modliszki Tang Lang. Podobnie jak w przypadku wachlarza, ćwiczenia obejmują użycie jednego lub dwóch egzemplarzy. Obie jego wersje mają zastosowanie podczas przedstawień Opery Kantońskiej, jako instrumenty dęte i narzędzia obuchowe. Poza ekspresją dźwięku, służą do wykonywania ruchów teatralnych mających uatrakcyjnić pokazy zręcznościowe i ukazać piękno broni krótkiej. Foto: 洪福生
Fu, Lu i Shou (福祿壽), lub jak wymawiają Kantończycy: Fuk, Luk, Sau. To zbiorcze imię trzech bogów: szczęścia, długowieczności i fortuny. „Trzy Gwiazdy” Saam Sing (三星) jak się o nich mawia, utożsamiane są z Pasem Oriona. W taoizmie uważane za nieśmiertelne. "Bóg Fortuny" ma wygląd dawnego chińskiego dostojnika, kapelusz i pas. "Bóg Szczęścia" odpowiada za pensje urzędników i liczne potomstwo, jedno z dzieci trzyma blisko siebie. "Bóg Długowieczności" w jednej ręce dzierży laskę, a w drugiej brzoskwinię długowieczności. W związku z nimi w Chinach istnieje przekonanie o sześciu błogosławieństwach, które odnoszą się do sławy, bogactwa, zdrowia, długowieczności, dobrej śmierci oraz licznych dzieci i wnuków. Foto: Naturespot
Dung Tsing Tit Ou, po kantońsku „Kolej Wschodnioindyjska” (东清铁路). Zbudowana, aby na odcinku komunikacyjnym o długości 1481 km połączyć Mandżurię z rosyjskimi miastami Czyta i Władywostok. Służył temu koncepcyjny zabieg polityczny mający ukryty cel pokojowego podboju Chin, a w szerszej perspektywie innych państw Dalekiego Wschodu. Jej „Południowo-Mandżurska” odnoga została wykorzystana do zainicjowania działań Drugiej Wojny Chińsko-Japońskiej (1937-1945). Pomysłodawcą Kolei był Stanisław Kierbedź herbu Ślepowron. Ten sam, który wybudował pierwszy stalowy most warszawski na Wiśle. Jako Wiceprezes „Towarzystwa Kolei Chińsko-Wschodniej” zagwarantował robotnikom sześciogodzinny dzień pracy, płatny urlop, oraz bezpłatne zakwaterowanie i leczenie. Foto: Franz 26
