Chińskie pojęcie triady „Tien Yan Dei” (天人地) odnosi się do całościowej relacji pomiędzy niebem, człowiekiem i ziemią, w której poszukuje on najlepszej pozycji opadania i wznoszenia się, aby wygenerować taką siłę własną, która skutecznie oprze się sile przeciwstawnej, celem uchylenia jej dominacji. Oddziaływanie energii nieba i ziemi na człowieka pozwala mu osiągnąć stan równowagi, skupienia, oraz wyciszenia lęków i blokad w umyśle. Okoliczność ta ujawnia wzajemne nachodzenie się i przenikanie kosmosu Tien (天) z człowiekiem Yan (人) i światem fizycznym Dei (地). Stanowi podstawę dla utrzymania dobrego stanu zdrowia, rozwoju duchowego i sprawności psycho-fizycznej w praktyce Qigong, Taiji Quan i tradycyjnych sztukach walki. Foto: Truthseeker 08
Kapelusz „Non La”, to charakterystyczny przedmiot używany przez Wietnamczyków i wizerunkowy symbol Wietnamu. Od wieków jest wykonywany z lakierowanych liści palmowych, a do gotowego wyrobu dołącza się wstążki pod brodę, służące do jego stabilizacji na głowie. Nie ma jednak znormalizowanej wielkości ani kształtu, czy odrębnych wzorów ze względu na płeć. Jest uniwersalny. Podstawowe zadanie jakie spełnia, to osłona przed intensywnym słońcem, wiatrem i opadami deszczu. W 1893 roku robotnicy budujący tamę w prowincji Ha Nam odkryli bęben z brązu sprzed kilku tysięcy lat, nazwany od miejsca znalezienia „Ngoc Lu”. Na jego powierzchni ujawniono model dawnego kapelusza, co spowodowało domniemanie o tak odległej historii tego przedmiotu. Foto: Brigitte Werner
Faai Tsi Lou, czyli „Ulica Pałeczek” (快子路), wymawiana po mandaryńsku jako Kuaizi Lu albo Kuaizi Jie, znajduje się w dzielnicy Sim Sing (禅城) w Foshan. To miejsce przeszyte historią Wing Chun (Ving Tsun). Łączy się z ulicą Sing Ping Lou (升平路) na północy i Lin Faa Lou (莲花路) na południu, przecina Daai San Gaai (大新街) oraz Gu Dung Gaai (古洞街). W 1934 roku trasa została poszerzona wraz z ulicami Maan Yun Lei (万元里) i Dei Gun Lei (地官里). Uroczyste otwarcie nastąpiło 10 maja 1936 roku. Tutaj swoją aptekę i zakład leczniczy posiadał Leung Jan, a Chan Wah Shun prowadził kantor walutowy. Aktorzy Opery Kantońskiej z Czerwonych Dżonek Wong Wah Bo i Leung Yee Tai po zejściu na ląd także zamieszkali w tej okolicy. Przy różnych okazjach odbywają się tam paradne tańce lwa. Foto: lifeP
Po lewej stronie zdjęcie z 1869 roku przedstawiające panoramiczne ujęcie Świątyni Fei Lai Si (飛來寺) w Qing Yuan (清遠). Zabudowania są usytuowane nad brzegiem rzeki Bei Jiang (北江), przepływającej przez prowincję Guangdong. Jej długość wynosi około 350 km. Wraz z rzekami Xi Jiang (西江) i Dong Jiang (东江) należy do systemu Rzeki Perłowej Zhu Jiang (珠江), gdzie współtworzy deltę, która uchodzi do Morza Południowochińskiego. To historyczne miejsce zostało zmyte przez powódź, która wydarzyła się w 1997 roku. Odbudowę przeprowadzono na wyższej kondygnacji niż pierwotne położenie. W Fei Lai Si przebywał Bodhidharma i mnich Chi Sin, stąd często mówi się, że jest to Południowy Shaolin. Na pierwszym planie dżonka wyposażona w długie tyczki. Foto: John Thomson
Znaki chińskie "hanzi" odnoszące się do rzucania nożami, takie jak Fei Dao (飞刀) i Tou Dao (投刀) dotyczą w równym stopniu atakowania celów żywych i zamachów na życie, co sztuki cyrkowej i sportu. Można przyjąć, że rzuty wykonuje się na dwa sposoby, trzymając za rękojeść, poprzez ruch z ramienia i nadgarstka, lub wielokrotny obrót z trzymania za czubek ostrza. Osoby biegłe w walce z użyciem noży nosiły przy sobie po kilka tego rodzaju ostrzy, ponieważ w przypadku chybienia celu następowała utrata broni. W aspekcie taktycznym dochodziło więc do „oddania” noża celowi ataku. Nieuzbrojony przeciwnik zyskiwał narzędzie, którego mógł użyć przeciwko rzucającemu. Okoliczności te spowodowały przeświadczenie o ryzyku rzucania nożami w cel ruchomy, stąd ataki przybierały formę skrytobójczą.
