W niedzielę 22 czerwca 2025 roku odbył się w Warszawie Festiwal Kultury Wietnamskiej, w którym o godzinie 16.00 pokazy systemu Vinh Xuan Noi Gia Quyen (Ving Tsun) pochodzącego od mistrza Yuen Chai Wan'a (Ngyuen Te Cong'a) poprowadził główny trener przybyły z Hanoi, Wielki Mistrz Nguyen Ngoc Noi. Festiwal obfitował w wiele atrakcji, jak pokazy gry na bębnach i tańca lwa. Hitem był specjalny występ Wietnamskiego Teatru Pieśni, Tańca i Muzyki z udziałem orkiestry. Głos zabrał Ambasador Nadzwyczajny i Pełnomocny Republiki Wietnamu w Polsce Ha Hoang Hai. Organizatorzy przeprowadzili konkurs, którego wygraną miały być bilety lotnicze i podróż do Wietnamu. Burmistrz dzielnicy Śródmieścia Aleksander Ferens zapowiedział kontynuację wydarzenia w roku 2026.
Rozwijanie nici z kokonu jedwabnika jest jedną z głównych tez Tai Chi, w której chodzi o ruch spiralny i obrotowy, mający za zadanie zgromadzenie, a potem wyrzucenie energii z ciała w celu pokonania przeciwnika. Jeszcze do lat siedemdziesiątych XX wieku uważano, że pierwsze próby hodowli jedwabników w Polsce zostały podjęte w XVII wieku, ponieważ w tym czasie zyskały wsparcie króla Jana II Kazimierza. Wbrew temu, jakieś 50 lat wstecz w Ostrowie Tumskim, gdzie pomieszkiwał wybitny polihistor i astronom Mikołaj Kopernik, podczas prac archeologicznych natrafiono na kokony jedwabników pochodzące z przełomu X i XI wieku. Dowodzi to bardzo wczesnego zainteresowania hodowlą, oraz produkcją jedwabiu, od czasów dyanstii piastowskiej. Foto: Butterflyarc
Bawół oraz wół, po kantońsku Ngau (牛) jest drugim spośród dwunastu znaków chińskiego zodiaku, symbolem ciężkiej, metodycznej pracy, która prowadzi do osiągnięcia sukcesu i dobrobytu. Jest postrzegany jako zwierzę bardzo silne i wyniosłe, ale też dobroduszne i obrończe. Pielęgnuje tradycyjne wartości, dzięki którym niezłomnie dąży do celu. Jego wizerunki nawiązują do uporu oraz rozważnego i silnego charakteru. Przeszkody do pokonania na drodze, są dla niego jedynie częścią tej drogi, a więc niczym, co by go zniechęcało albo zawracało z raz obranego kierunku. Bawoły widzą w ludziach swoich kompanów. Zawiązane przyjaźnie traktują ze swej strony jako dozgonne i lojalnościowe. Uwielbiają porządek, literę prawa i potrafią zapewnić poczucie bezpieczeństwa. Foto: Sasint
O sztuce rzutek bojowych Fei Biao, kantońskie Fei Biu (飛鏢) mowa była już w zamierzchłym okresie "Wiosen i Jesieni" (春秋時代), który przypadał na lata 771-481 lub do 476 r. p.n.e. Arystokracja mawiała wówczas, że wojna między poszczególnymi królestwami chińskimi jest niemożliwa, a jeżeli zajdą takie okoliczności, to co najwyżej może przyjąć formę turnieju. W tym czasie powstało wiele unikalnych metod walki, które mogłyby stanowić doskonałą konkurencję również na płaszczyźnie współzawodnictwa militarnego. Jedną z tych, które przetrwały jest Fei Biu. Polega na rzucaniu ostrzy bojowych w cele ruchome i nieruchome. Mowa zwłaszcza o strzałkach, igłach, nożach, itp. Mało znana jest jednak metoda atakowania monetami, która nazywa się Gam Tsin Biu (金钱镖). Foto: Jimmy Chan
„Armia zielonej flagi” Luk Jing (綠營), to formacja wojskowo-żandarmeryjna z okresu dynastii Qing (1644-1912). Składała się z Chińczyków narodowości Han, o których mówi się, że byli zdrajcami lub potomkami zdrajców dynastii Ming, którzy w 1644 roku przeszli na stronę Mandżurów i zwrócili się przeciwko własnemu narodowi. Jej nazwa wywodzi się od zielonego koloru sztandaru Luk Kei (綠旗). Stanowiska służbowe w poszczególnych jednostkach były dziedziczone po przodkach. Gdy zmarł ojciec jego miejsce zajmował syn. Większość obsady stanowili piechurzy, kawalerzyści i marynarze. Na uzbrojenie składała się broń biała i palna, szable, miecze, włócznie, łuki i strzały, a po modernizacji rewolwery, muszkiety, blunderbusy, karabiny i armaty.
