Wiadomości
Cechą rozpoznawczą Opery Syczuańskiej zwanej Chuanju (川剧) oraz Chuanxi (川戏) jest stosowana w niej technika „zmieniającego się oblicza” Bian Lian (变脸), która polega na szybkich i częstych zmianach kolejnych warstw masek zakrywających twarz aktora. Moment zamiany jednej maski na drugą jest nie do wychwycenia okiem widza ze względu na tempo działania, rozpraszanie uwagi poprzez zwodzące gesty peleryną albo wachlarzem, oraz zwroty ciała wywołujące efekt zaskoczenia. Techniki jakich artyści używają do "zrywania masek", których może być nawet kilkadziesiąt nałożonych na siebie, stanowią tajemnicę gry scenicznej. Wiele spośród nich to sekrety dziedziczone pokoleniowo w jednej tylko rodzinie, jako warsztat mistrzowski niedostępny innym aktorom. Foto: Russell Yan
Chiński lew ochronny Fo, inaczej Foo, Fu (佛狗), wzorowany na mastifie tybetańskim pojawił się w Chinach za dynastii Han (208 p.n.e. - 221 n.e.) i sprawą rozwijającej się tam kultury buddyjskiej. Słowo Fo, po kantońsku Fut lub Fat oznacza Buddę. Stąd określenie „Pies Buddy”, albo „Strażnik Buddy”. Zgodnie z teorią Feng Shui posągi lwa o dominującej energii „yang” i lwicy o receptywnej energii „ying”, sytuowano przed wejściami do świątyń buddyjskich, symetrycznie. Po prawej lwa, a po lewej lwicy. Za ostatniej dynastii Qing Mandżurowie stawiali je też przed budynkami użyteczności publicznej, aby podkreślić majestat władzy cesarskiej. W tej parze strażników lwica ochrania ludzi, a lew zabudowania. Lwicy przypisuje się ochronę mentalną i duchową, a lwu materialną i fizyczną. Foto: Zhang Kaiyv
W dniu 18 marca 2023 roku po raz kolejny celebrowaliśmy „International Wing Chun Day”, który zgodnie z przyjętym harmonogramem przypada na trzecią sobotę trzeciego miesiąca każdego roku. Wybór terminu spotkania nie był tu przypadkowy, ponieważ wynika bezpośrednio z systemu trójkowego jaki stosuje się w tej sztuce walki. Wing Chun (Ving Tsun) kungfu to dziś jedna z najpopularniejszych metod pięściarskich wywodząca się z obszaru Chin Południowych. Młodsze pokolenie zna ją głównie z filmów fabularnych będących sagą opowiadającą o życiowych perypetiach legendarnego mistrza Yip Man'a, starsze natomiast z dociekań i poszukiwań. Zajęcia były udane. W przyszłym roku spotkamy się ponownie, 16 marca. Foto: Christoph Schütz
Samoobrona bywa dyskutowana przez pryzmat sztuk walki i metod odpierania napaści. Warto przy tym sięgnąć do orzecznictwa, które pozwala na szersze wyobrażenie tego, jak postrzegana jest przez prawo. Na przykład 11-07-1974 Sąd Najwyższy stwierdził, że: „Działającemu w obronie koniecznej wolno użyć takich środków, które są niezbędne do odparcia zamachu. Użycie, zwłaszcza z umiarem, niebezpiecznego narzędzia, nie może być uznane za przekroczenie granic obrony koniecznej, jeżeli odpierający zamach nie rozporządzał wówczas innym, mniej niebezpiecznym, ale równie skutecznym środkiem obrony, a z okoliczności zajścia, a zwłaszcza z przewagi po stronie atakujących i sposobie ich działania wynika, że zamach ten zagrażał życiu lub zdrowiu napadniętego.”. Foto: Sergggio
Pięściarstwo już za czasów starożytnej Grecji triumfowało na arenach Igrzysk Olimpijskich, które odbywały się co 4 lata od 776 r. p.n.e. do 393 r. n.e. Obecna formuła zrodziła się w Wielkiej Brytanii pod koniec XIX w. Za początek nowożytnego boksu można przyjąć obowiązujący od 1867 roku wymóg zakładania rękawic, który doprowadził do pierwszych walk podczas Olimpiady w Saint Louis w 1904 r. Ciosy zadawane są w przednie i boczne powierzchnie głowy, do linii uszu, oraz w tułów powyżej pasa, frontalnie i z boku do linii tworzonej przez luźno opuszczone ramiona. Podstawowe techniki, to ciosy długie i krótkie, proste, sierpy i haki. Sprzęt treningowy stanowią głównie: gruszka bokserska oraz pod daszkiem, worek, piłka na gumach, głowica na sprężynie i skakanka. Foto: Brigitte Werner
