Wiadomości
Swastyka lewoskrętna (卍) pojawiła się w Chinach wraz z buddyzmem sprowadzonym z Indii około 2-óch tysięcy lat temu. Za panowania dynastii Tang trafiła do chińskiego pisma zgodnie z lekcją „Wan”, zapożyczoną od znaku (萬; inaczej 万), stanowiącego "pomyślne nagromadzenie 10-ciu tysięcy cnót” (吉祥万德之所集). Mnich Xuan Zang (玄奘), jeden z głównych tłumaczy sutr w epoce Tang, określał swastykę jako "cnotę" (德). Wraz z innymi znakami pisma chińskiego trafiła do literatury koreańskiej oraz japońskiej, stanowiąc tam symbol buddystyczny. Taką samą funkcję zaczęła pełnić w tybetańskiej buddyjskiej tradycji "Bon". W Mongolii jest popularna i powtarza się aż 32-u krotnie w godle narodowym, gdzie wskazuje na zależność od tradycji i nauk buddyjskich. Foto: Vow
Ninja (忍者), „panowie nocy” z okresu feudalnej Japonii. Specjalizowali się w tajnym rozpoznaniu, sabotażu, dywersji i skrytych zabójstwach. Niemal do XX wieku budzili lęk i grozę, a wiedzę z zakresu szpiegostwa i „taktyki partyzanckiej” przekazywali jedynie w obrębie własnej rodziny i klanów zrzeszających ich jako „cichych zabójców”. Sposoby walki prowadzonej z ukrycia znane są dziś pod ogólną nazwą Nin Jistu (忍術). Dopiero w okresie Taishō przypadającym na lata 1912–1926 wydawnictwo „Tatsukawa Bunko” zaczęło przyzwyczajać opinię publiczną do heroicznego obrazu Ninja, za sprawą stworzonej w tym celu postaci superbohatera Sasuke Sarutobi (猿飛佐助). Muzeum Ninja zwane „Hakubutsukan” (忍者博物館) mieści się obecnie w miejscowości Iga Ueno. Foto: Brigitte Werner
Na dzień 5 lutego 2023 roku przypadło tegoroczne Święto Latarni "Yuan Xiao Jie" (元宵節). To jedno z najstarszych wydarzeń społecznych w Chinach, datowane na okres zachodniej dynastii Han (202 p.n.e. - 220 n.e.). Celebruje się je w końcowej fazie okresu noworocznego, 15 dni po Chińskim Nowym Roku, w czasie pierwszej pełni pierwszego miesiąca księżycowego. Mieszkańcy i turyści przebywający tego dnia w Chinach mieli okazję obejrzeć publiczne pokazy tańca lwa i tańca smoka przysparzające pomyślności w nadchodzących miesiącach. Chińczycy zwyczajowo wypuszczali lampiony i brali udział w różnych aktywnościach na ulicach miast. Kolejne takie wydarzenie odbędzie się w sobotę 24 lutego 2024 roku. Foto: Kalhn
Biały chiński żuraw Bai He (白鶴), to żuraw mandżurski. W nazewnictwie ornitologicznym występuje pod nazwą „Grus japonensis”. Podziwiany jest za swoje piękno i kojarzony z budzącą się na wiosnę przyrodą. Daje nadzieję na przyszłość. Ma rozbudowaną symbolikę ludową, która ceni jego długowieczność, nieśmiertelność, wierność i czujność. Wiosnę i lato spędza na mokradłach, zimę zaś na terenach bagiennych słodko i słonowodnych. W locie stadnym formuje klucz i posługuje się głośnym klangorem. Gatunek ten jest związany z kulturą azjatycką, historią i technikami sztuk walki tego kontynentu. W naturze jest zagrożony wyginięciem. Przypisuje mu się bardzo wysokie ryzyko wymarcia w stanie dzikim. Posiada status EN w „Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych”. Foto: Klub Boks
Kotki „Zhao Cai Mao” (招财猫), po japońsku „Meneki Neko” (招き猫) są strażnikami dobrobytu. W XXI w. zawitały do Polski i jak w krajach Azji usadowiły się w pobliżu drzwi różnych lokali, domów, biur, restauracji i sklepów. Ochraniają swoich opiekunów przepędzając z otoczenia siły zła. Na szyjach noszą hałaśliwe i odstraszające grzechotki. Prawa, opuszczona łapka trzyma symboliczny pieniążek, a lewa uniesiona zaprasza gości i duchy o czystym sercu, by przekraczały progi i składały gospodarzom życzenia pomyślności w życiu osobistym i biznesie. Gdy łapka opada, odgania demony próbujące wtargnąć do środka niezauważone. Są wcieleniem Avalokiteśvary, bodhisattwy miłosierdzia i współczucia Guanyin (観音). Opowieści o nich krążą w Azji od XVII w. Foto: Karen Laårk Boshoff
