Tui Na (推拿), to chiński masaż leczniczy, o którym wiemy, że istnieje od co najmniej dwóch tysięcy lat. Ma za zadanie przywracać i równoważyć krążenie energii Qi w tych miejscach organizmu, gdzie tworzą się zastoje i blokady zaburzające cykle i harmonię ruchu. Techniki manualne udrażniają przepływ krwi w tkankach powierzchniowych i głębokich. Poza leczeniem stanów chorobowych, Tui Na stosuje się w celu regeneracji sił witalnych i minimalizacji skutków zmęczenia psychicznego i fizycznego. Jest gałęzią tradycyjnej medycyny chińskiej Zhong Yi (中醫), obok akupunktury Zhen Jiu (針灸), leczenia bańkami ogniowymi Baguan (拔罐), zdrapywania skóry Gua Sha - kantońskie Gwaat Sa (刮痧), ziołolecznictwa, i innych działów nauki o zdrowiu człowieka. Foto: Tumisu
W szarej rzeczywistości dekady gierkowskiej i lat 70-80 XX wieku, ogromnym sukcesem cieszył się program telewizyjny „KALEJDOSKOP FILMOWY KINO–OKO” prowadzony przez polskiego dziennikarza i krytyka filmowego Jerzego Trunkwaltera (1933-2007). Był to jeden z popularniejszych programów publicystyczno-naukowych Telewizji Polskiej, który dostarczał wielu cennych informacji o świecie i ciekawostek obejmujących swoim zasięgiem również tematy z dziedziny sztuk walki i kultury dalekowschodniej. Każda edycja omawiała trzy różne zagadnienia okraszone wstępem i 20-to minutowymi filmami dokumentalnymi. Dzięki temu można było obejrzeć jak żyją ludzie na innych kontynentach, oraz takie nowinki jak pokazy wushu czy chińską „grę w zośkę”.
Wiadomości o życiu i praktyce Wing Chun mistrza Cheung Bo (张保) są nad wyraz skromne. Może dlatego, że osobiście stronił od życia na świeczniku i masowego nauczania kungfu. Skupiał się na doskonaleniu techniki bokserskiej i umiejętności rzutek bojowych w postaci monet chińskich Jin Qian Biao (金钱镖). Łączył je z tradycyjną medycyną chińską. Będąc już dobrze osadzonym w stylu Hung Gar, spotkał mistrza Wing Chun Wei Yu Sheng'a i za jego sprawą wszedł na drogę tej sztuki walki, co jak się później okazało, miało wpływ na dalsze wydarzenia. W 1938 roku przyjął na ucznia pochodzącego z Peru Sum Nung'a, który przyczynił się do popularyzacji jego nazwiska oraz uprawianej metody 12-tu oddzielnych krótkich sekwencji (kombinacji) o nazwie Sap Yee San Sik (十二散式).
Na sobotę 27 kwietnia 2024 roku przypadły doroczne obchody „Światowego Dnia Tai Chi i Qi Gong”, lub jak mawiają w kolebce tej idei, w Stanach Zjednoczonych „World Tai Chi and Qi Gong Day”. Ćwiczenia, tak jak dwanaście miesięcy wcześniej rozpoczęły się o godzinie 10.00. W krótkim czasie uwolniły ruch emitujący pozytywną energię ludzi, nieba i ziemi. Hasło, które ponownie zawitało w środowiska uczestników, to „Jeden Świat - Jeden Oddech”. Wydarzenie zostało odnotowane przez światowe media i portale internetowe. Dzięki temu aktywni praktycy Tai Chi Chuan i Qi Gong (Chi Kung) dokonali ważnego wkładu w harmonię i pokój na naszym globie. W przyszłym roku widzimy się 26 kwietnia. Foto: Archiwum Polskiego Kongresu Yong Chun Kung Fu
Poszukując wiadomości na temat formy San Sy nauczanej w szkole stylu węża Yiu Choi Yiu Kai Wing Chun w Foshan, uzyskaliśmy informacje od Galiny Pivovarovej, która wraz z mistrzem Nikolajem Kononovem reprezentuje tą szkołę w Europie - że jest ona nauczana jako końcowa forma ręczna tego systemu. Najpierw nauczana jest forma Siu Lim Tao, po niej Shi San Sy i Chum Kiu. Forma Shi San Sy wiąże bazowe techniki wężowe i na niej oparte są ćwiczenia z rattanową obręczą. Biu Jee nauczane jest po Chum Kiu, a kolejnym etapem jest Tin Kiu. San Sy, przetwarza Siu Lim Tao, Chum Kiu i Biu Jee. Wspomaga i dopełnia praktykę systemu Yiu Si Wing Chun (姚氏咏春), oraz ukierunkowuje nawyki walki. Rozpoczęcie nauki San Sy wymaga znajomości form niższego rzędu. Foto: Nikolaj Kononov
