Trójoki Huaguang będący taoistycznym i ludowym „Bogiem Ognia”, nazywany przez swoich wyznawców „Wielkim Cesarzem Huaguang” (华光大帝), to patron środowiska Opery Kantońskiej. Jego zwolennicy, aktorzy i śpiewacy od stuleci wznoszą modły i prośby o błogosławieństwo oraz udane występy. Czują się z nim mentalnie i duchowo związani, dlatego jego posążki w Guangdong można zauważyć w szkołach Wing Chun i Weng Chun, wywodzących się z Czerwonych Dżonek. Już za dynastii Ming (1368-1644) wzniesiono dwie tradycyjne sale jemu dedykowane w Foshan i Guangzhou, zwane Qionghua Gong (琼花宫). W 2005 r. Muzeum Opery Kantońskiej wznowiło obchody dnia urodzin Huaguang'a, które według kalendarza lunarnego przypadają na 28 września. Foto: Marek Piwnicki
Śri Lanka Vatara Sutra, zwana po chińsku Sili Leng Jia Jing (斯里楞伽經), zawiera słowa Buddy wygłoszone po tym jak dopłynął na Cejlon. Choć pojawiła się w Chinach już w pierwszym wieku naszej ery, to filarem nauk Ch'an stała się dopiero po tym jak do Klasztoru Shaolin dotarł z nią Bodhidharma (Da Mo). Sutra zawiera wiadomości o trzech stanach Buddy, które objawiają oświecenie. Są to stany wypromieniowania, prawdy i błogości. Bodhidharma przed odejściem w nirvanę przekazał Lanka Vatarę wraz z miską jałmużną swojemu następcy Hui Ke, przez co doprowadziła do przebudzenia mnichów w kolejnych pokoleniach. W Polsce ukazała się w 2009 roku za sprawą kompilacji Dwight'a Goddard'a. Przekładu dokonał Zbigniew Becker. Foto: Kohji Asakawa
W klasztorze Nanhua Si (南華寺) w Chinach przechowywane jest doskonale zmumifikowane ciało Hui Neng'a (大鑑慧能) Szóstego Patriarchy nauk Ch'an, które w pozycji siedzącej ma wysokość 80 cm. W swojej historii dwukrotnie uległo uszkodzeniom. Po raz pierwszy w czasie trwania okupacji japońskiej, kiedy jeden z żołnierzy rozciął plecy i zobaczył, że wszystkie wewnętrzne organy pozostają nietknięte. Drugi raz podczas Rewolucji Kulturalnej kiedy jego ciało wywleczono na ulice miasta z zamiarem zniszczenia i wykazania, że jest fałszywe. Zostało uratowane dzięki interwencji Lin De Zhong'a i za jakiś czas powróciło do klasztoru. W dniu 3 sierpnia 2013 roku obchodzono tam 1300 rocznicę parinirwany Hui Neng'a, ostatecznego przejścia w stan nirwany Buddy Śakjamuni'ego.
Urodzony na Litwie Andrzej Rudomina, to jeden z czterech polskich misjonarzy działających w Chinach za dynastii Ming. Nazywano go Lu Ngan To (盧安德) oraz Pan Shi (磐石). W języku chińskim napisał „Osiemnaście obrazów serca” oraz „Dziesięć obrazów człowieka pracowitego i leniwca”. Wraz z „Konfucjuszem Zachodu” jezuitą Giulio Alenim i konwertytą Li Jiu Biao (李九标) spisał „Odpowiedzi na różne pytania”, wydane w 1630 r. w Fuzhou (Fukien). Tam zmarł 5 września 1631 r. Został pochowany na cmentarzu misyjnym w małej kapliczce. Jego biografię „O pobożnym pożyciu W. X. Andrzeja Rudominy Soc. Iesu", wydano w Wilnie w 1652 roku. Chińczycy uważali go za świętego, uwielbiali za hojność i ofiarność. W 1900 r. na ręce Papieża Leona XIII złożono prośbę o jego beatyfikację. Foto: KLAU2018
W latach 1922-1940 w mandżurskim Harbinie (哈爾濱) ukazywał się „Tygodnik Polski”, który wraz z „Listami Polskimi z Dalekiego Wschodu” i „Polskim Kurierem Wieczornym Dalekiego Wschodu” stanowił cenne źródło informacji dla kilkutysięcznej społeczności polskiej osiedlonej w prowincji Heilongjiang (黑龍江). W latach 1925-1926 „Tygodnik Polski” zawierał dodatek „Daleki Wschód”, a w 1930 roku także „Biuletyn Polskiego Koła Akademickiego Badania Chin”. Dwa lata później powstały dodatki „Czuj duch” (1932-1939) i „Akademia Polski w Chinach” (1932-1933). Publikacja została zawieszona w 1940 roku przez władze Mandżukuo (滿洲國), które zdecydowały się ograniczyć działalność harbińskiej Polonii biorącej udział w budowie Kolei Wschodniochińskiej.
